အဆင္မေျပမႈေတြ မ်ားေနတဲ့ ဘ၀မွာ
ဘယ္အရာမွ ငါ အလိုမက်ခဲ့
တိုးတက္ေနတဲ့ ေခတ္ႀကီးမွာ
ငါကေကာ ဘာမို႔လို႔လဲ
ကိုယ့္ဘ၀ကို အားငယ္မိေပမဲ့
ကိုယ့္ဘာသာပဲ အားေပးေနခဲ့
‘ဒီလိုဘ၀မ်ဳိးကို ငါတစ္ေယာက္တည္း ရရွိေနတာ မဟုတ္ဘူး
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ စိတ္ဓာတ္က အ၀ီစိထိက်ဆင္းေနခဲ့
ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ မတ္မတ္ရပ္ရင္း
ေျခသလုံးေတြ ေတာင့္တင္းေနခဲ့
လွဲက်လို႔ ျပန္ထရင္ေတာင္
ကူမယ့္သူမရွိ
တစ္ခါတေလ မ်က္ရည္က်မိေပမဲ့
ထပ္က်ဖို႔ေတာင္ မ်က္ရည္လက္က်န္မရွိတဲ့ဘ၀
ေၾသာ္... ဘ၀ ဘ၀လို႔ေတာင္
မေအာ္ႏိုင္တဲ့ ငါ့ရဲ႕အျဖစ္
စိတ္ပ်က္စရာ လူတခ်ဳိ႕နဲ႔
ေတြ႕ၾကံဳခဲ့ရ
မျပံဳးတတ္ဘဲ ျပံဳးလိုက္ၾက
မရယ္တတ္ဘဲ ရယ္လိုက္ၾက
ဘ၀မွာ
ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာေတြ မ်ားသေလာက္
ဘာတစ္ခုမွ ေပါက္ေျမာက္ေအာင္
မျဖစ္တဲ့ ငါ့ဘ၀
ကိုယ္ရွိလို႔သာ ဘ၀ဆိုတာ
ရွိေနမွန္း ေျဖသိမ့္ခဲ့ရ
ကိုယ့္ဆီက လိုခ်င္တာေတြ
ရႏိုင္တုန္းက အခင္ဆုံးေတြလို႔
ေျပာတတ္သူေတြကလည္း
ေနာက္ထပ္ ဘာမွ ရယူစရာမရွိေတာ့တဲ့အခါမွာ
ကိုယ့္နားက ခပ္ခြာခြာ
ဟန္ေဆာင္မႈမ်ားနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္
အားလုံးကို ကိုယ့္လိုပဲ သေဘာထားၿပီး
အ႐ိုးခံအတိုင္း ေပါင္းသင္းတတ္တဲ့ ငါ့အက်င့္က
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အဆိပ္သင့္ေစခဲ့မွန္း
ရင္ခုန္သံေတြ ေယာင္ယမ္းနာက်င္လာတဲ့အခါမွာ
သေဘာေပါက္လိုက္မိေတာ့တယ္
ေတာင့္တင္းေနတဲ့ ေျခေထာက္ကို
ေဆးလိမ္းရင္း ခရီးဆက္ခဲ့
ေအာင္ျမင္ျခင္းရဲ႕ ပန္းတိုင္ဟာ
ယုံၾကည္မႈပဲ
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ႏွစ္သိမ့္ရင္း
မနက္ျဖန္ဆိုတာ ရွိေနသမွ်
ငါ့ဘ၀ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း လင္းေရာင္ျခည္ဟာ
အနီးေလးမွာဘဲ
ေလာကဆိုတာ မာယာ
မာယာဆိုတာ ေလာက
ဒီေလာကအလယ္မွာ
ဘ၀ကို ေက်နပ္စြာ ေနတတ္ဖို႔အတြက္
ကံတရားကို ကိုယ့္ဘက္သားျဖစ္ေအာင္ေတာ့
စည္း႐ုံးၾကည့္ရဦးမယ္ေလ
ျဖစ္လာဖို႔အေရး ေမွ်ာ္ေတြးရင္း
လူ႔ဘ၀ဆိုတာ
ေမွ်ာ္လင့္သလို ျဖစ္လာခဲ့ရင္ေတာင္
ျဖစ္လာၿပီးေနာက္မွာ
ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ဘဲ
ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း
ၿပီးဆုံးျခင္းကို ေရာက္ရွိရေတာ့တာပါပဲေလ...
မေနာျဖဴေလးမွ ခံစားေရးဖဲြ႕သည္။

ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ ဆက္လက္ေရးသားႏိုင္ပါေစဗ်ာ