မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀မွာ ရိုးသားျဖဴစင္မႈရွိတယ္ မရွိဘူး …..သိကၡာရွိတယ္ မရွိဘူး …….ဆိုတာ သူထားခဲ့တဲ့ခ်စ္သူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိလည္းဆိုတာကိုၾကည့္ၿပီး ေ၀ဖန္ခြဲျခား တတ္ၾကတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕အျမင္မွာ ကၽြန္မတို႔လို ခ်စ္သူတစ္ေယာက္မက ရွိခဲ့ဘူးတဲ့ မိန္းမေတြ အတြက္ သူမ်ား တံေတြးခြက္ပက္လက္ေမ်ာရတဲ့ အျဖစ္ပါပဲ။ ပတ္၀န္းက်င္ဆိုတာ လူတစ္ေယာက္အေပၚ သူတို႔အျမင္နဲ႔ ခန္းမွန္းေျခေတြ ေပါင္းထည့္ၿပီး လက္ရွိ အေျခအေနထက္ပိုတဲ့ အတိုင္းအတာကို ေျပာတတ္တာပါ၊ အဲဒါကို ရာခိုင္ႏွဳန္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေသာ လူေတြက မခ်င့္ခ်ိန္ပဲ ယံုၾကည္တတ္ပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္အတြက္ ပတ္၀န္းက်င္ဟာ အေရးမႀကီးဘူး ဆိုတာ မဟုတ္ပါဘူး သူ႔အတိုင္းအတာနဲ႔သူေတာ့ အေရးႀကီးတာပါပဲ ဒါေပမဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ ရိုက္ခတ္တဲ့ ဒဏ္ကို ခံစားၿပီး ရွင္သန္ ေနထိုင္ရေလာက္တဲ့အထိေတာ့ အေရးမပါႏုိင္ေသးပါဘူး၊ ဒါဆို ဘာေၾကာင့္မ်ား လူေတြဟာ ပတ္၀န္းက်င္က ေျပာတဲ့စကားေတြကို မွန္ကန္မႈ ရွိမရွိဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္မႈ မရွိပဲ ယံုၾကည္ၾကပါသလဲ။ အမွန္မွာကေတာ့ ခ်စ္သူ တစ္ခုလပ္ျဖစ္ဖို႔ ရည္ရြယ္ၿပီး ဘယ္မိန္းမကမွ ခ်စ္သူကို အေပ်ာ္ မခ်စ္ၾကပါဘူး။ တစ္ခုလပ္ျဖစ္ခ်င္လို႔ ေယာက္်ားယူတဲ့ မိန္းမလည္းမရွိပါဘူး။ လက္ထပ္ဖို႔ရာထိ ရည္ရြယ္ၿပီးခ်စ္ၾကတာ၊ ေသတစ္ပန္ သက္တစ္ဆံုး ေပါင္းသင္းဖို႔ရာ ရည္ရြယ္ၿပီး လက္ထပ္ၾကတာပါ။၀ဋ္ေၾကြးကံပါလာျခင္း ဒါမွမဟုတ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာအေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္သာ ခ်စ္သူမ်ားသူ၊ တစ္လင္ကြာ တစ္ခုလပ္အျဖစ္ ေရာက္ရွိသြားၾကတာပါ။ ခ်စ္သူကို ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္အထက္ ထားရွိဖူးတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ဒီမိန္းမ ေပြတယ္ရႈပ္တယ္ဆိုတဲ့ အျမင္နဲ႔ သတ္မွတ္ၾကတာဟာ တရားမွ်တမႈ မရွိတာပါ။ ကၽြန္မ ဘ၀မွာလည္း ခ်စ္သူလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်လို႔ရတဲ့သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မက ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္္။ ဒါေၾကာင့္ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ အျမင္နဲ႔ သတ္မွတ္ခ်က္အရ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္မလည္း ေပြရႈပ္သူူတစ္ဦး ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မခ်စ္သူေတြနဲ႔ ပတ္သက္ခဲ့လို႔ ကၽြန္မထားခဲ့တဲ့ စိတ္သေဘာထားနဲ႔ ကၽြန္မျပဳမႈခဲ့သမွ် ကၽြန္မလိပ္ျပာ ကၽြန္မလံုခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္မရဲ႕ ပထမဦးဆံုးခ်စ္သူကို ကၽြန္မ ၁၅ႏွစ္ ကိုးတန္းေက်ာင္းသူဘ၀မွာ ရရွိလိုက္ပါတယ္ အထူးတစ္လည္ ရရွိခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး ေအာင္ကို နဲ႔ကၽြန္မက ၅တန္းႏွစ္ကတည္းက အတန္းတူအခန္းတူ တက္ခဲ့သူေတြပါ။ ရွစ္တန္းေအာင္စာရင္းေတြ ထြက္တဲ့ရက္မွာပဲ ေအာင္ကိုက ကၽြန္မကို ခ်စ္ေရးဆိုခဲ့တာပါ၊ ကၽြန္မကလည္း ခ်စ္တာနဲ႔ သံေယာဇဥ္ ဆိုတာကို မကြဲျပားေသးတဲ့ မႏူးမနပ္အရြယ္ဆိုေတာ့ ေအာင္ကို႔အေပၚရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္း သံေယာဇဥ္ကို အခ်စ္လို႔သာ ထင္မွတ္မွားၿပီး အေျဖေပးရင္း ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားတာပါ။ ခ်စ္သူျဖစ္သြားတယ္ ဆိုေပမဲ့ ခ်စ္လိုက္က်တာ မိုးမျမင္ေလမျမင္ ဆိုတာမ်ိဳးလည္းမရွိ ခ်စ္သူေတြ ဆိုတဲ့အတိုင္း ႏွစ္ေယာက္တည္း လည္ပတ္သြားလာတာ မ်ိဳးလည္းမရွိ ခ်စ္သူသဘာ၀မ်ိဳး စိတ္ေကာက္ စိတ္ဆိုး ျပန္ေခ်ာ့ဆိုတာမ်ိဳးလည္းမရွိ ပကတိ အျဖဴထည္သက္သက္ပါပဲ။ ေအာင္ကိုက ကၽြန္မကိုေတြ႔ခ်င္ရင္ ကၽြန္မအိမ္မွာ လာေရာက္ေတြ႔ခဲ့သလို ကၽြန္မကလည္း ေမးစရာ ေျပာဆိုစရာရွိလွ်င္ ေက်ာင္းခန္းထဲမွာသာ ေျပာဆိုေမးျမန္းျဖစ္တာေၾကာင့္ လူသူ မ်က္လံုးေတြေရွ႕မွာသာ ကၽြန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ရွိေနခဲ့တာက တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္အျပင္ ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာက ၁၀တန္းကို ဂုဏ္ထူးဘယ္ႏွစ္ခု ထြက္ရမယ္ဆိုတာေလာက္သာ ရွိတာေၾကာင့္ ေအာင္ကိုနဲ႔ကၽြန္မက ခ်စ္သူေတြထက္ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔သာ ပိုလို႔တူေနတာပါ။
ေနာက္ေတာ့လည္း မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းေတြထက္ ေယာက္်ားေလး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔သာ အေပါင္းသင္း အျဖစ္မ်ားတဲ့ ကၽြန္မကို
“မိမာန္ နင္ ကိုေထြးတို႔နဲ႔ အေရာမ၀င္နဲ႔ သူက နင့္အေပၚ ရိုးသားတာ မဟုတ္ဘူး”
“မိမာန္ နင္ကလည္း ေတြ႔သမွ် လူတစ္ကာကို လိုက္ရယ္မျပနဲ႔ေလ နင္ရယ္ရင္ ဘယ္ေလာက္လွလည္း နင္မသိဘူးလား” စတဲ့ ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ခ်ဳပ္ျခယ္ၿပီး
“မိမာန္ နင့္ကိုငါ ဒီေလာက္ ေျပာထားရက္နဲ႔ နင္ကလူတိုင္းနဲ႔ ျဖစ္ေနတယ္ေပါ့ေလ”
ကၽြန္မ ရင္ကိုေအးစက္ေစတဲ့ မဟုတ္မမွန္ ယိုးစြတ္မႈေတြနဲ႔ အထင္လြဲခဲ့တာေၾကာင့္ ကၽြန္မ ၁၀တန္းစာေမးပြဲ ေျဖခါနီး ၂လေလာက္အလိုမွာ ျပတ္ေတာက္ခဲ့ရာက စာေမးပြဲေတြ ေျဖအၿပီး ေက်ာင္းေတြ ပိတ္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ လံုး၀ကို အဆက္အသြယ္ မရွိေတာ့တာ ယေန႔ ထက္ထိတိုင္္ေအာင္ပါပဲ။ ကၽြန္မရင္ထဲမွာေတာ့ ခ်စ္သူက ပစ္သြားလို႔ ခံစားရမယ့္ အသည္းကြဲ ေ၀ဒနာအစား သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကို လက္လႊတ္ဆံုးရံွဳး လိုက္ရလို႔ ျဖစ္လာတဲ့ ႏွေျမာတစ္သသ ျဖစ္မႈကသာ ပိုေနတာပါ။
အဲဒီေနာက္ေတာ့ ၂ႏွစ္ေလာက္ ဘ၀ကို တစ္ေယာက္တည္းျဖတ္သန္းၿပီး ကၽြန္မတကၠသိုလ္ ဒုတိယႏွစ္မွာ ကၽြန္မဘ၀တစ္ခုလံုးမွာ အမွတ္တရအျဖစ္ဆံုးနဲ႔ အနာၾကင္ရဆံုးျဖစ္ေစတဲ့ ခ်စ္သူနဲ႔ဆံုခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မထက္ အသက္သံုးႏွစ္ႀကီးတဲ့ ကိုကိုးဟာ ကၽြန္မကို ခ်စ္သူတစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔တင္မက ညီမေလးတစ္ေယာက္ အျဖစ္၊ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္အျဖစ္၊ ေနာက္ဆံုး သူလက္ထပ္ယူမည့္ သူ႔မိန္းမအျဖစ္နဲ႔ပါ သေဘာထားၿပီး ခ်စ္ခဲ့၊ အလိုလိုက္ခဲ့တာပါ။ ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သူတတ္သိသမွ် ကၽြန္မကို မွ်ေ၀ေပးသလို ကၽြန္မ တတ္သိသမွ် ကၽြန္မဆီကေန သူသင္ယူခဲ့ပါတယ္။ လူမႈေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး ပညာကိုလည္း ဆရာစားမခ်န္ အျပည့္အ၀ ပို႔ခ်ေပးခဲ့ပါတယ္။ စီးပြားေရးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္လည္း တစ္ခါတစ္ရံ အျမတ္အစြန္းရဖို႔ရာထက္ ေရရွည္လက္တြဲ လုပ္ကိုင္ဖို႔အေရး ဆိုတဲ့ အျမင္ေတြကို လက္ေတြ႔လုပ္ကိုင္ ျပခဲ့ပါတယ္။ ကုသျခင္းထက္ ကာကြယ္ျခင္းက ပိုၿပီးထိေရာက္တယ္ဆိုတဲ့ က်န္းမာေရး အတြက္လည္း ကၽြန္မအေပၚမွာ ဂရုတစ္စိုက္နဲ႔ တင္းမာသင့္တဲ့ေနရာ တင္းမာ အလိုလိုက္သင့္တဲ့ေနရာ အလိုလိုက္ၿပီး ခ်စ္ခဲ့တာပါ။ ကိုကိုးနဲ႔ကၽြန္မဟာ ပတ္၀န္းက်င္ အျမင္မွာ အလြန္လိုက္ဖက္ၿပီး တစ္ေန႔ေန႔မွာ လက္တြဲၾကမယ့္ ခ်စ္သူေတြလို႔ အားက်ခံခဲ့ရသူေတြ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္လည္း ကိုကိုးကို ကၽြန္မလက္ထပ္မည့္သူ လို႔သာ သတ္မွတ္ထားခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ ကံၾကမၼာက ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္တာကို ခံလိုက္ရတဲ့ ခ်စ္သူေတြ လိုပါပဲ ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုေၾကာင့္ ကိုကိုးက ကၽြန္မကို ထားခဲ့ၿပီး ကၽြန္မ မဟုတ္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို လက္ထပ္လိုက္ပါတယ္။
“မာန္ေလး ကိုကိုးဘာမွမသိဘူး ကိုကိုးသေဘာထား လံုး၀မပါဘူး ကိုကိုးကို အခ်ိန္နည္းနည္းေပးပါေနာ္”
ဆိုတဲ့စကားနဲ႔ နာၾကင္ေၾကကြဲစြာ ကၽြန္မေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ေတာင္းပန္ေနတဲ့ ကိုကိုးမ်က္ႏွာကို ေသေသခ်ာခ်ာ မၾကည့္ရက္ေလာက္ေအာင္ ကၽြန္မ ဘာဆက္လုပ္ရမည္မွန္းမသိ ျဖစ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ကိုကိုးဆႏၵ မပါ၀င္ဘူးဆိုတာကို ယံုၾကည္ေပးႏိုင္ေပမဲ့ လူသိရွင္ၾကား အမ်ားျပည္သူဖတ္ သတင္းစာမွာ တစ္မ်က္ႏွာစာအျပည့္ ေနရာယူၿပီး အတိအလင္း ေၾကျငာလိုက္တဲ့ ကိုကိုးရဲ႕ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ ၿပီးစီးေၾကာင္း သတင္းေၾကာင့္ ကိုကိုးရဲ႕ ဘ၀ထဲကို တတိယလူဆိုတဲ့ အေနအထားနဲ႔ တိုး၀င္ဖို႔ရာ ဘယ္လိုမွမျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာလည္းသိေနခဲ့တဲ့ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္မသာလွ်င္ ေနာက္ဆုပ္ေပးလို႔ အားလံုးနဲ႔ေ၀းရာကို ထြက္ေျပးခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ေမးေငါ့ေျပာဆိုတတ္တဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲမွာ ရွက္ရြံ႕နာၾကင္ ခဲ့ရေပမဲ့ အျမဲတစ္ေစ ကၽြန္မဘက္က ရပ္တည္ၿပီး နားလည္ေပးတတ္တဲ့ ကၽြန္မရဲ႕မိဘႏွစ္ဦးအတြက္နဲ႔ ကၽြန္မဘ၀ကို ပတ္၀န္းက်င္ အသစ္မွာ ျပန္လည္ ထုဆစ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ပတ္၀န္းက်င္အသစ္မွာ ကၽြန္မကိုသေဘာက်လို႔ ၀ဲေနတဲ့ေရႊစြန္ညိဳေတြ ရွိေနေပမယ့္ ခဲမွန္ဖူးတဲ့ စာသူငယ္လို ကၽြန္မစိတ္ေတြ ထိတ္လန္႔ေနဆဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ကၽြန္မသာလွ်င္ အသိဆံုးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ တံခါးပိတ္ထားတဲ့ ကၽြန္မဘ၀ထဲကို ကၽြန္မမိဘေတြရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ အတင္း၀င္ေရာက္လာသူကေတာ့ ကၽြန္မမိဘေတြနဲ႔ စီးပြားေရးမွာ အက်ိဳးတူပူးေပါင္း လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ နယ္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕က စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ တစ္ဦးရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာသား တစ္ဦးပါ။ ကၽြန္မကို ျမင္ျမင္ျခင္းခ်စ္မိသြားတဲ့အတြက္ သူ႔မိဘေတြကတစ္ဆင့္ ကၽြန္မ မိဘေတြဆီကို ေတာင္းရမ္း ေစ့စပ္ခဲ့တာပါ။ ကၽြန္မရဲ႕မိဘေတြကလည္း လုပ္ငန္းခြင္မွာျမင္ေတြေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕ အရည္အခ်င္းေတြေၾကာင့္ေရာ စီးပြားေရး အက်ိဳးတူပူးေပါင္း လုပ္ေဆာင္ေနတာေၾကာင့္ေရာ့ ၾကည္ျဖဴစြာ သေဘာတူလက္ခံခဲ့ပါတယ္။ကၽြန္မထက္ အသက္ခုႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ ႀကီးေပမဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာသား ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ အရာရာမွာ အလိုလိုက္ခံထားရတဲ့ သူတစ္ဦးပီပီ အတၱႀကီးၿပီး တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္စြာ မိန္းကေလးျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မအေပၚမွာေတာင္္ အႏိုင္ယူတတ္သူ တစ္ဦးျဖစ္ေနတာကိုေတာ့ မိန္းမသဘာ၀ အေလွ်ာ့ေပးတတ္တဲ့ အမႈအက်င့္အရ အေလွ်ာ့ေပးရင္း မသိက်ိဳးကၽြန္ေနလိုက္ပါတယ္။ စီးပြားေရး ဆက္ဆံမႈမွာ အလြန္ကၽြမ္းက်င္ေပမဲ့ လူမႈေရးဆက္ဆံမႈမွာေတာ့ တစ္ကယ့္ကိုသုညျဖစ္ေနတဲ့ ကိုေက်ာ္သက္ထြန္းကို ကၽြန္မ မခ်စ္ခဲ့တဲ့အျပင္ သံေယာဇဥ္ အနည္းအက်ဥ္းေတာင္မွ မျဖစ္မိပါဘူး။ မိဘေတြရဲ႕တိုက္တြန္းမႈ တစ္ခုေၾကာင့္ရယ္ မိဘေရြးေပးသူဟာ မေကာင္းရင္ေတာင္မွ မညံ့ေလာက္ဘူးဆိုတဲ့ အသိရယ္ေၾကာင့္ ကၽြန္မလက္ခံခဲ့တာပါ။
လူႀကီးစံုရာေရွ႕မွာ ေတာင္းရမ္းေစ့စပ္ၿပီးခါမွာ တစ္ခ်ိန္က ကိုကိုးနဲ႔ကၽြန္မရဲ႕ ဇတ္လမ္းကို ပတ္၀န္းက်င္ကေန နားစြန္နားဖ်ား ၾကားသိလိုက္ၿပီး
“လူသိရွင္ၾကား ယူဖို႔ထိ မင္းခန္႔ဟိန္းနဲ႔ တြဲခဲ့တယ္ဆိုေတာ့ ေဟမာန္က ျဖဴျဖဴစင္စင္ေရာ ရွိေသးရဲ႕လား”
ကိုကိုးရဲ႕ အက်င့္သီလနဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ ကိုယ္က်င့္သိကာကို ေစာ္ကားတဲ့ စကားနဲ႔ ရိသဲ့သဲ့ လုပ္လာေလေတာ့ ျပန္လည္ေျဖရွင္းခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့ေအာင္ပဲ စိတ္ပ်က္စြာနဲ႔ “ ရွင္ႀကိဳက္သလိုဆံုးျဖတ္လို႔ ရပါတယ္ ” ဆိုတဲ့စကား တစ္ခြန္းတည္းသာ ျပန္ေျပာျဖစ္ေတာ့တယ္။ ငယ္ရြယ္သူတစ္ဦးျဖစ္လို႔ ကိုယ့္စိတ္ေဒါသကို ကိုယ္မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေသးတဲ့ ကၽြန္မ “ကိုယ္မဟုတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို လက္ထပ္ဖို႔ထိတြဲခဲ့တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ယူရေလာက္ေအာင္ ကို္ယ္ႏြားမက်ေသးဘူး” လို႔ဆိုလာတဲ့ သူ႔ရဲ႕စကားအတြက္၊ ေျမာက္တက္သြားၿပီး သူ႔ပါးေပၚကို အရွိန္ျပင္းျပင္း က်သြားတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕လက္တစ္ဖက္ေၾကာင့္ ရလာတဲ့ ရလာဒ္ကေတာ့ ေနာက္တစ္ေန႔ သတင္းစာကေန ေၾကျငာလိုက္တဲ့ ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္း ဖ်က္သိမ္းေၾကာင္း သတင္းပါပဲ။ မိဘေတြ မ်က္ႏွာပ်က္ရတဲ့အတြက္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိတာကလြဲလို႔ ကၽြန္မ မႏွေမ်ာမိပါဘူး ဒီလိုစိတ္သေဘာထား မျပည့္၀တဲ့သူတစ္ေယာက္နဲ႔ လက္မတြဲျဖစ္လိုက္တာကိုပဲ အရံွဳးထဲကအျမတ္လို႔ ေတြးမိပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပိုပိုသာသာေျပာတတ္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္အတြက္ ခ်စ္သူသံုးေယာက္နဲ႔ ျပတ္ဆဲၿပီးတဲ့ ကၽြန္မအျဖစ္အပ်က္ဟာ ေရေႏြးၾကမ္းနဲ႔ျမည္းစရာ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု ျဖစ္လာပါတယ္။
ကၽြန္မစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္တစ္ျပည္မွာ ဘြဲ႔လြန္ဆက္တက္ဖို႔ရာ မိဘနဲ႔ခြဲၿပီး သြားေရာက္ ေနထိုင္ခဲ့ပါတယ္ ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္ ဆိုရာမွာလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံက သြားေရာက္ ပညာသင္သူေတြ အလုပ္အကိုင္လုပ္္ ေနထိုင္သူေတြ ရာခိုင္ႏွဳန္းေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားရွိတာမို႔ ကၽြန္မ ေနထိုင္ရတာ အခက္အခဲ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ေက်ာင္းတစ္ဖက္တက္ရင္းနဲ႔ အလုပ္တစ္ဖက္လုပ္ၿပီး ႀကိဳးစားေနထိုင္ခဲ့တာေၾကာင့္လည္း ပါမွာပါ။ အဲဒီမွာပဲ ကၽြန္မရဲ႕ ဘ၀မွာ ကၽြန္မကို စိတ္ထိခိုက္ေၾကကြဲစြာ ထားရစ္ခဲ့မည့္ ခ်စ္သူကိုေတြ႔ရွိခဲ့တာပါ။ ဒုတိယ ပညာသင္ႏွစ္ ပထမ ႏွစ္၀က္မွာေတာ့ အခ်ိန္ပိုင္း က်ဴရွင္ဆရာမအလုပ္ကို ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မ သင္ေပးရတဲ့ ကေလးမေလးက ၁၂ အရြယ္ ခ်စ္စရာသြက္သြက္လက္လက္ေလးပါ၊ ကေလးမေလးရဲ႕ အစ္ကိုလတ္ျဖစ္တဲ့ ကိုႏိုင္မင္းလတ္ တစ္ေယာက္ဟာ ကၽြန္မက ေမာင္လို႔ေခၚတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ စတုတၳခ်စ္သူ ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္မနဲ႔ ရြယ္တူျဖစ္တဲ့ ေမာင္က ကၽြန္မကို သူလက္ထပ္ယူမည့္ သူ႔ခ်စ္သူဟု သူ႔မိဘေတြနဲ႔ အတိအလင္း မိတ္ဆက္ေပးကာ ကၽြန္မရဲ႕ တရား၀င္ ကိုယ္ရံေတာ္ အျဖစ္ ျဖဴျဖဴစင္စင္ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ေစာင့္ေရွာက္ ခဲ့ပါတယ္။ ေမာင့္ မိဘေတြကလည္း ကၽြန္မရဲ႕ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးၿပီး ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္တည္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္လို႔ ေမာင္နဲ႔ ၾကည္ျဖဴစြာ သေဘာတူခဲ့ပါတယ္။ ေမာင့္ေမေမက ကၽြန္မကို ကၽြန္မ တစ္ေယာက္တည္း ငွားရမ္းေနထိုင္မႈမွ သက္သာေစရန္ အခန္းအပိုရွိေနတဲ့ သူတို႔အိမ္ကို ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္ ဖို႔ရာေခၚဆိုတာကိုေတာ့ ကၽြန္မေက်ာင္းနဲ႔ ေမာင့္တို႔အိမ္ သြားရတဲ့ခရီး ေ၀းလြန္းတာကို အေၾကာင္းျပလို႔ ကၽြန္မအလိမၼာသံုးၿပီး ျငင္းခဲ့ပါတယ္။ ေမာင္နဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြဟာ ကၽြန္မဘ၀မွာ လံုၿခံဳစိတ္ခ်စြာနဲ႔ ေက်နပ္ၾကည္ႏူးစရာ အေကာင္းဆံုး အခ်ိန္ေတြပါပဲ၊ ကၽြန္မ ေက်ာင္းၿပီးလို႔ ဘြဲ႔ရၿပီဆိုတာႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္တည္း ေမာင္ေရာကၽြန္မပါ ေမြးရပ္ေျမသို႔ ျပန္ကာ ကၽြန္မမိဘမ်ားထံ ေတာင္းရမ္း လက္ထပ္ယူရန္ သစၥာျပဳထား ၾကၿပီးသားပါ၊ ဒါေပမဲ့ ကံၾကမၼာက ကၽြန္မတို႔ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာကို မနာလိုုျဖစ္ေနတယ္လို႔ ကၽြန္မ ထင္မိတယ္၊ ကၽြန္မေက်ာင္းၿပီးလို႔ ျပန္ခါနီး ေရွ႕တစ္ပတ္အလို္မွာ ေမာင္ေရာကၽြန္မပါ ႏွစ္ဦးစလံုး ကားမေတာ္တစ္ဆမႈနဲ႔ ေဆးရံုကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္ ပြန္းပဲ့ရံုသာ ဒဏ္ရာရခဲ့တာျဖစ္ေပမဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲ သတင္းက ေမာင္နဲ႔ကၽြန္မကို အေ၀းဆံုး တစ္ေနရာဆီ တြန္းပို႔လိုက္သလို ျဖစ္သြားပါတယ္။
“သြားပါေတာ့ မာန္ရယ္ မာန္ေမာင့္ကို ဘာေတြ ဘယ္လိုေျပာေျပာ ေမာင္လက္မခံဘူး”
“ မာန္ဘယ္ေတာ့မွ ေမာင္ကို ထားမသြားဘူးဆိုတာ ေမာင္သိတယ္္ ဒါေပမဲ့ ေမာင္ဘယ္သူ႔ကိုမွ ရင္မဆိုင္ခ်င္ဘူး မာန္႔ အခ်စ္ကို အထင္ေသးလို႔ မာန္႔ကို ထြက္သြားခိုင္းတာလည္း မဟုတ္ဘူး ေမာင့္အေျခအေနကို ေမာင္ကိုယ္တိုင္ အေသးစိတ္
သိေနရက္နဲ႔ မာန္႔ကိုဘယ္လိုမွ ေမာင့္နားမွာ ေခၚထားဖို႔ကို မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး သြားပါေတာ့မာန္ရယ္”
ေလေျပနဲ႔ ကၽြန္မကိုထြက္သြားဖို႔ရာ ေတာင္းဆိုေနေပမဲ့ ကၽြန္မကလည္း ေခါင္းမာလြန္းစြာ ေမာင္းအနားမွာ ေနခြင့္ ျဖည့္ဆီးေပးခြင့္ကိုသာ တတြတ္တြတ္ ေတာင္းပန္ ေနေတာ့တာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မဘယ္ေလာက္ ေတာင္းပန္ေနပါေစ ေမာင္က ကၽြန္မကိုသာလွ်င္ ေ၀းရာကို ထြက္သြားခိုင္းေနေတာ့တာပါ။ တာ၀န္ျဖင့္ နယ္ျခားၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ကို ခရီးသြားရင္း ေနမေကာင္း ျဖစ္ခဲ့ခ်ိန္မွာ ျမန္ျမန္ေပ်ာက္ကင္းရန္ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါ အလြယ္တစ္ကူ ေဆးထိုးမိခဲ့တဲ့အတြက္္ ရလာတဲ့ HIV positive ဆိုတဲ့ အေျခအေနကို ပညာတတ္ေမာင္နဲ႔ ေမာင့္မိသားစုတစ္ေတြ ဘယ္လိုနည္းႏွင့္မွ လက္ခံႏိုင္တဲ့ အေနအထားမွာမရွိခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္မ တစ္ေယာက္တည္းကသာ ဒီေရာဂါဟာ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာနဲ႔ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ႏွစ္မ်ိဳးေပါင္းစပ္ ကုသႏိုင္ခဲ့ရင္ သာမန္လူေတြကဲ့သို႔ ေနထိုင္ႏိုင္ေၾကာင္း လက္ခံႏို္င္တာပါ။ ကၽြန္မကို ဘယ္လိုမွ ထြက္သြားခိုင္းလို႔မရတဲ့ ေနာက္ဆံုးမွာ ေမာင္နဲ႔ ေမာင့္မိသားစုအားလံုး ကၽြန္မကိုအသိမေပးပဲ ေျပာင္းေရႊ႕သြားခဲ့တာ၊ ကၽြန္မ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ စံုစမ္းရွာေဖြ ေသာ္လည္း မေတြ႔ခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္မ စိတ္ထိခိုက္ ေၾကကြဲစြာနဲ႔ မိဘေတြဆီကိုသာ ျပန္လာခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ တစ္ႏွစ္ခြဲေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ ေမာင့္ေမေမ ကၽြန္မထံကို လာေရာက္ ေတြ႔ဆံုခဲ့ၿပီး ေမာင္တစ္ေယာက္ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္က ဆံုးသြားၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္ ကၽြန္မကို လာေရာက္ေတြ႔ဆံုရျခင္း အေၾကာင္းအရင္းကလည္း ေမာင္မဆံုးခင္ ေမာင့္ရဲ႕ေနာက္ဆံုးဆႏၵကို ကၽြန္မကို လာေရာက္ေျပာျပတာပါ၊ ကၽြန္မကို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးစြာ ေသတစ္ပန္ သက္တစ္ဆံုး ေပါင္းသင္းႏိုင္မည့္သူရွိက လက္ထပ္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္စရာ မိသားစုဘ၀နဲ႔ ကၽြန္မ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာကို ေမာင္တစ္ေယာက္ တစ္မလြန္ကေန ေစာင့္ၾကည့္ေနခ်င္တယ္ ဆိုတဲ့ဆႏၵေလးပါပဲ၊ ကၽြန္မ ရင္ထဲမွာ မေျဖႏိုင္ေအာင္ ေၾကကြဲခဲ့ရပါတယ္။
ကၽြန္မကို သတၱိမရွိဘူးလို႔ ေျပာခ်င္ေျပာ ေပ်ာ့ညံ့တယ္လို႔ ဆိုခ်င္ဆို ေမာင္ဆံုးသြားၿပီဆိုတာ သိခဲ့ရၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္မ ေယာက္်ားေတြနဲ႔ ပတ္သက္မႈဆိုတာမေျပာနဲ႔ ရိုးရိုးသားသား ခင္မင္မႈဆိုတာကိုေတာင္ ေ၀းေ၀းကေရွာင္ခဲ့ပါတယ္။ ရိုးရိုးဒဏ္ရာကိုေတာင္ ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကုသဖို႔ အခ်ိန္ဆိုတာ လိုအပ္ပါတယ္ ႏွလံုးသားမွာရတဲ့ ဒဏ္ရာ ေပ်ာက္ကင္းဖို႔ အတြက္ဆိုအခ်ိန္က အကန္႔အသတ္မရွိ လိုအပ္မယ္ထင္ရတာပါပဲ။ ေတာင္ေပၚေဒသရဲ႕ နယ္ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕မွာ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမလုပ္ေနတဲ့ ေမေမ့ညီမအငယ္ဆံုးရဲ႕ေက်ာင္းမွာ အလယ္တန္းျပ တစ္ေနရာ လစ္လပ္ေနတုန္း ယာယီေလ်ာက္ထားၿပီး ကၽြန္မ ၀င္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ စိတ္က အလုပ္ထဲမွာသာ ျမဳပ္ႏွံထားတာေၾကာင့္ပဲလား ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ရဲ႕ တာ၀န္ယူႏိုင္လြန္းတဲ့ အမူအက်င့္ေၾကာင့္ပဲလား မသိပါဘူး ႏွစ္ႏွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္တိုတိုအတြင္းပဲ သခ်ၤာဆရာမ “ေဒၚေဟမာန္ဦး” ဆိုတဲ့ ေကာင္းသတင္း ေမႊးပ်ံ႕ခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္မကို လူသိမ်ားလာတာနဲ႔အတူ ကၽြန္မအေၾကာင္းကို ေဒၚေလးဆီမွာ စပ္စုတဲ့သူေတြ မ်ားလာတယ္ ေခၽြးမေတာ္ခ်င္တဲ့ သူေတြမ်ားလာသလို မသိမသာေရာ သိသိသာသာပါ တီးေခါက္လာတဲ့ သူေတြမ်ားျပားလာခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ေထာင္ျပဳသင့္သည့္အရြယ္ ကၽြန္မအတြက္ ကၽြန္မ ေနထိုင္ရာ ၿမိဳ႕ေပၚကသာမက အနီးအနားၿမိဳ႕ႀကီးေတြကပင္ ကၽြန္မ တပည့္ေတြရဲ႕ မိသားစု၀င္ေတြကမွ တစ္ဆင့္ ျဖစ္ေစ ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္မ ေဒၚေလးကမွတစ္ဆင့္ ျဖစ္ေစ ကၽြန္မကို ေတာင္းရမ္းေျပာဆိုေစ့စပ္ လာတဲ့သူေတြ မ်ားျပားလာခဲ့ပါတယ္။ မည္မွ်ပင္ ေတာင္းရမ္းေျပာဆိုသူေတြ မ်ားျပားလာပါေစ မတုန္မလွဳပ္ ေနႏိုင္လြန္းေသာ ကၽြန္မအား အားမလိုအားမရ ျဖစ္လာေသာ ေဒၚေလးက ကၽြန္မမသိေစရန္ ကၽြန္မ မိဘမ်ားထံ ဖုန္းဆက္ကာ အေၾကာင္းၾကား တုိင္ပင္ပါေတာ့တယ္။ အစတည္းက ေမာင့္ကိစၥေၾကာင့္ ဒီတစ္သက္ ကၽြန္မ အိမ္ေတာင္မျပဳေတာ့မွာ ေၾကာက္ေနတဲ့ ေမေမေရာေဖေဖပါ ကၽြန္မရွိရာ ၿမိဳ႕ေလးသို႔ လိုက္လာကာ ကၽြန္မကိုေျပာဆို ေတာင္းရမ္းသူေတြထဲမွ ေဒၚေလးေျပာျပသမွ် မဆိုးဘူးသတ္မွတ္တဲ့ သူမ်ားကို ေလ့လာပါတယ္။ ဇြတ္လုပ္တတ္တဲ့ ေမေမ့ စိတ္ဓါတ္ကိုသိေနတဲ့ ကၽြန္မ ေမေမတို႔ျပဳသမွ်ကို ေကာင္းသည္ ဆိုးသည္ ျပန္ေျပာျခင္းမျပဳပဲ ကၽြန္မေနတတ္သလိုသာ ေနထိုင္ေနတာပါ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ ေမေမ့ရဲ႕မ်က္ရည္နဲ႔ ေဖေဖရဲ႕ေတာင္းပန္အသနားခံတာကို မလြန္ဆန္ႏိုင္စြာပဲ ေမေမတို႔ စိတ္ႀကိဳက္ေရြးျခယ္ ထားတဲ့ ေမာင္ႏွမႏွစ္ဦးတည္းသာ ရွိေတာ့ကာ အသက္သံုးဆယ့္ကိုးႏွစ္အရြယ္နဲ႔ အရာရွိျဖစ္ေနတဲ့့ ဦးတင္ထြန္းေအာင္ လို႔ေခၚတဲ့ ၿမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးကို လက္ခံခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္မထက္ အသက္၁၀ႏွစ္ႀကီးတဲ့ အစ္ကိုႀကီးနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ႏွစ္ဘက္ေဆြမ်ိဳး အသိုင္းအ၀ိုင္းရဲ႕ မဂၤလာဆုေတာင္းေတြနဲ႔အတူ ၿမိဳ႕နယ္မဂၤလာခန္းမမွာ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ခမ္းခမ္းနားနား မဂၤလာေဆာင္ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာေရာက္ေနတဲ့ အစ္ကိုႀကီးရဲ႕ ညီမေလးလည္း မဂၤလာပြဲကို အေရာက္လာတက္ခဲ့ပါတယ္။ ဧည့္ခံပြဲျပဳလုပ္တဲ့ မဂၤလာဦးညမွာ ေတာ္ေတာ္ေနာက္က်မွ အရက္ေတြမူးကာ ျပန္ေရာက္လာတဲ့ အစ္ကိုႀကီးရဲ႕ ေဒါသမ်က္ႏွာဟာ ကၽြန္မဘ၀မွာ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့ေဖ်ာက္လို႔ရႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
“ မင္းကြာ လုပ္ရက္တယ္ ေတာ္ေတာ္ရက္စက္တာပဲ မင္းဒီေလာက္ထိ ယုတ္မာလိမ့္မယ္လို႔ ငါဘယ္လိုမွ ထင္မထားဘူး ”
“မင္းနဲ႔ ႏိုင္မင္းလတ္ ကိစၥကို မင္းမေျပာပဲထားရင္ ဘယ္သူမွမသိဘူးလို႔ မင္းထင္ေနတာလား ႏိုင္မင္းလတ္ရဲ႕ မရီးက ငါ့ရဲ႕ညီမေလးျဖစ္ေနတာေလ”
“ေတာ္ေသးတယ္ကြာ မင္းနဲ႔ငါ ဘာမွမျဖစ္ေသးဘူး မဟုတ္ရင္ ငါလည္း ေရာဂါကူးေတာ့မွာ မင္းကိုအဲဒါေျပာခ်င္လို႔ ျပန္လာတာ”
ကၽြန္မကို သိကၡာခ်အထင္ေသးတဲ့ စကားေတြနဲ႔ ေမာင့္ကိုယ္က်င့္သီလကို ထိပါးေစာ္ကားေစတဲ့ စကားေတြကို ေျပာၿပီးတာႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္တည္း အိမ္ေပၚမွ ထြက္သြားေတာ့တယ္။ မဂၤလာဦးည တစ္ညလံုးမ်က္ရည္ေတြနဲ႔ တစ္ေယာက္တည္း ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရၿပီး ေနာက္မွာေတာ့ ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မ ကံကိုက ဒီလိုပါလာတာေၾကာင့္ ဆိုၿပီး တရားခ် ေျဖသိမ့္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
“ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေတာ့မွ ေဟမာန္႔အေပၚ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈမျပဳပါဘူး၊ ဘယ္ေတာ့မွလည္း ေဟမာန္႔အေပၚ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ မက်ဴးလြန္ပါဘူး၊ ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္မွ ေဟမာန္႔ကို ကၽြန္ေတာ္လက္တြဲမျဖဳတ္ပါဘူး၊ ဒါဦးနဲ႔ ေဒၚေဒၚတို႔ကို ကၽြန္ေတာ္ေပးႏိုင္တဲ့ သစၥာေတြပါ၊ အဲဒီသစၥာစကားေတြနဲ႔ပဲ ေဟမာန္႔ကို ကၽြန္ေတာ္တင္ေတာင္းပါတယ္ ဦးတို႔ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္ခ်ပါ”
ဆိုတဲ့ သစၥာစကားေတြနဲ႔ တင္ေတာင္းျခင္းခံရတဲ့ ကၽြန္မအတြက္ ေနာက္တစ္ေန႔ ညေနမွာေတာ့ လက္မွတ္ထိုးၿပီးသား ကြာရွင္းျပတ္စဲျခင္း စာခ်ဳပ္ကို လူလႊတ္ၿပီး အပို႔ခိုင္း ခံခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္မဆီက ဘာေျဖရွင္းခ်က္ကိုမွ မေတာင္းခံခဲ့ပါပဲ စြတ္စြဲခ်က္ေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္လဲခ်က္ေတာင္ ေပးခြင့္မရွိ တစ္ဖက္သတ္အမိန္႔ကို ခ်မွတ္ခံရေၾကာင္းေျပာေနတဲ့ ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္ကို ကၽြန္မ အၿပံဳးမပ်က္ လက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ ကၽြန္မေတြးမိေနတာ ကၽြန္မရဲ႕ ကံၾကမၼာကိုပါ … မဂၤလာဦးညမွာတင္ အပ်ိဳစင္ဘ၀နဲ႔ တစ္ခုလပ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ကၽြန္မအေၾကာင္းကို ကၽြန္မေတြးရင္းနဲ႔ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္မိတာ မ်က္ရည္မ်ားေတာင္ က်တဲ့အျဖစ္ပါ။
ကၽြန္မဘ၀အတြက္ ကၽြန္မရဲ႕ ခ်စ္သူေတြအားလံုး (လက္ထပ္ဖို႔ထိ ရည္ရြယ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ခ်စ္သူလို႔ သံုးႏွဳန္းတာပါ) အေပၚ အေပ်ာ္သေဘာသက္သက္နဲ႔ ထားခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး အားလံုးေပၚ လက္ထပ္ဖို႔ရာ ရည္ရြယ္ခဲ့တာပါ။ အခ်စ္အေၾကာင္း နားမလည္ခင္ ခ်စ္သူျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ေအာင္ကို႔အေပၚမွာေတာင္ ခ်စ္သူျဖစ္စ အခ်ိန္ေတြမွာ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ လက္ထပ္မယ္လို႔ သတ္မွတ္ထားတာပါ ။အေပ်ာ္ဆိုတဲ့ သေဘာ တစ္စံုတစ္ရာ မပါ၀င္ခဲ့ပါဘူး။ မခ်စ္ခဲ့ေသာ္လည္း မိဘသေဘာက် ေစ့စပ္ဖို႔ရာကို သေဘာတူခဲ့တဲ့ ကိုေက်ာ္သက္ထြန္း ေပၚမွာလည္း ၿပီးၿပီးေရာဆိုတဲ့ သေဘာထားမပါခဲ့ပါဘူး။ ဦးတင္ထြန္းေအာင္ကို လက္ထပ္ယူခဲ့ရာမွာလည္း မိဘအလိုက် ျဖစ္ရေပမဲ့ ေသတစ္ပန္သက္တစ္ဆံုး ေပါင္းသင္းဖို႔ရာ ရည္ရြယ္ၿပီးမွသာ လက္ထပ္ခဲ့တာပါ။
ကၽြန္မ ခ်စ္သူတစ္ခုလပ္၊ လင္ေယာက္်ားတစ္ခုလပ္ မျဖစ္ခ်င္ခဲ့ပါဘူး ကၽြန္မအေပၚထားတဲ့ ေယာက္်ားေတြရဲ႕ သေဘာထားကိုက မမွန္ခဲ့တာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔ကပဲ ကၽြန္မကို တန္ဖိုးမထားတတ္ခဲ့ၾကတာလား၊ ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္ရတယ္ဆိုတဲ့ အမွားအမွန္ကို ေ၀ဖန္ၿပီး အမွားျပင္ဆင္ႏိုင္ဖို႔ရာ ကၽြန္မဘာမ်ား မွားခဲ့သလည္း ဆိုတာ ကၽြန္မ မေတြးတတ္ေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္မရဲ႕ ကံၾကမၼာကိုက ဒီလိုျဖစ္လာဖို႔ရာ ပါခဲ့တယ္နဲ႔ တူပါတယ္ ခ်စ္သူတစ္ခုလပ္တင္မက လင္ေယာက္်ားတစ္ခုလပ္ပါ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္မအပါအ၀င္ ဘယ္မိန္းမကမွ ခ်စ္သူမ်ားတဲ့သူ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ခုလပ္ အျဖစ္ကိုွ မျဖစ္တည္ခ်င္ပါဘူး ဒါကို ပတ္၀န္းက်င္က မသိခဲ့တာလား မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ့တာလား။ အမွန္ဆို မိန္းမသားျခင္း ကိုယ္ျခင္းစာနာစိတ္၊ သားသမီးျခင္းစာနာစိတ္ ထားႏုိင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ေသေသခ်ာခ်ာမသိခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုအေပၚ မေ၀ဖန္မေျပာဆိုသင့္တာ အမွန္ပါပဲ။ ေသေသခ်ာခ်ာမသိခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခု အေပၚကို အထင္ေတြ ေပါင္းထည့္ကာ ေ၀ဖန္ေျပာဆိုၿပီးခ်ိန္မွ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြက တစ္ခုမွအမွန္မဟုတ္ခဲ့တဲ့အတြက္ တစ္ဖက္သား နစ္နာခဲ့မယ္ဆိုရင္လည္း ကိုယ္အမွားျပဳလုပ္ခဲ့လို႔ တစ္ဖက္သားမွာ နစ္နာခဲ့ရပါတယ္လို႔ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ၿပီး ကိုယ့္အမွားကိုယ္၀န္ခံမည့္ ပတ္၀န္းက်င္မရွိခဲ့တာလည္း ေသခ်ာေနတာပါတယ္။ စာေရးဆရာ နီကိုရဲရဲ႕ “ေမြးစားသမီး” ၀တၱဳမွာလည္း မိန္းမတစ္ေယာက္ ခ်စ္သူရည္းစား တစ္ဦးမက ရွိရျခင္းမွာ အဲဒီမိန္းကေလးရဲ႕ အိေျႏၵသိကၡာ ရွိျခင္းမရွိျခင္းနဲ႔လည္း မသက္ဆိုင္ဘူးဆိုတာ ေဖၚညႊန္းထားတာပါပဲ။ ပတ္၀န္းက်င္ ယိုးစြတ္မႈကို ခံခဲ့ရတဲ့ ကၽြန္မအျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ အိေျႏၵသိကၡာ မကင္းမဲ့ခဲ့ဘူးဆိုတာ ကၽြန္မသာလွ်င္အသိဆံုး ျဖစ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ကၽြန္မလိပ္ျပာ ကၽြန္မလံုခဲ့ပါတယ္။ ဘ၀ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ တစ္သတ္မွတ္တည္း မရွိခဲ့ဘူးဆိုတာ နားလည္ခဲ့တဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ကို ပတ္၀န္းက်င္လို႔သာ သေဘာထားတတ္ႏိုင္ခဲ့စြာ ခုေတာ့လည္း ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္း ေက်နပ္ေနတတ္စြာ ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းေနထိုင္သြားႏိုင္ၿပီေလ။ ။
Subject: .............ခ်စ္ျခင္းတရားနွင့္မိန္းမသား................ 
Sun Jul 18, 2010 1:33 pm
